W szczególnym stopniu na rozwój warstwy sieciowej wpływa popularyzacja modelu cloud computing. Architektura modelu cloud powoduje przeniesienie cieżaru przetwarzania danych i logiki aplikacji niemal w całości do chmury lokalnej lub publicznej. Przekłada się to na znaczne zwiększenie wymagań w zakresie przepływności sieci oraz swobody w definiowaniu architektury połączeń. W ślad za tym pojawia się potrzeba dynamicznego zarządzania zasobami sieciowymi.
Internet Rzeczy
Wszystko wskazuje na to, że kolejne lata przyniosą skokowy wzrost ilości urządzeń podłączonych do sieci Internet. Mowa tu głównie o niezliczonej ilości, wzajemnie skomunikowanych czujników transmitujących informacje dotyczące stanu otoczenia lub urządzenia, w które zostały wbudowane. Gwałtowny wzrost ilości przesyłanych w sposób automatyczny danych stanowić będzie ogromne obciążenie dla – mocno wysyconych już teraz – możliwości infrastruktury sieciowej wielu firm. Na znaczeniu zyskiwać będą z pewnością także nowe standardy sieciowe i rozwiązania ułatwiające budowę infrastruktury Ethernet w oparciu o technologie optyczne.
Zabezpieczenia nowej generacji
Wzrost skali zagrożeń bezpieczeństwa danych, ilości przesyłanych danych, a jednocześnie otwartości warstwy sieciowej oznacza potrzebę zacieśnienia mechanizmów ochrony. Pojawiające się już dziś na rynku urządzenia sieciowe są wyposażane w kompleksowe narzędzia analizy pakietów pod kątem ewentualnych naruszeń bezpieczeństwa. Niewykluczone jednak, że już niebawem jako potencjalnie niebezpieczne traktowane będą wszystkie przesyłane paczki danych. W takim modelu na znaczeniu zyskają nowe technologie analizy ruchu sieciowego.
Automatyzacja i analityka
W najbliższych latach kluczowe znaczenie będzie miał również rozwój technologii sieciowych pozwalających na zmniejszenie obciążeń związanych z zarządzaniem infrastrukturą. Dzięki możliwości zautomatyzowania procesów administracyjnych możliwe stanie się utrzymanie pełnej sprawności, stale rozwijającej się infrastruktury sieciowej przez mniejsze zespoły administracyjne. W efektywnym zarządzaniu pomóc mają również mechanizmy analityczne oraz zmiany mające na celu uproszczenie środowiska IT. Jedną z takich zmian będzie z pewnością wdrożenie tzw. sieci programowalnych.
Software Defined Networking
Założeniem modelu Software Defined Networking jest rozdzielenie warstwy sprzętowej infrastruktury sieciowej od warstwy oprogramowania sterującego działaniem sieci. Za sprawą technologii SDN statyczne konfigurowane ręcznie sieci będą wypierane przez dynamiczne architektury, gdzie ustawienia portów, przepływności, czy ścieżki rutingu pakietów będą ustalane automatycznie w zależności od chwilowych potrzeb warstwy aplikacyjnej. Główną zaletą tej zmiany jest możliwość zoptymalizowania, zintegrowania i zdynamizowania architektury sieciowej w niedostępny wcześniej sposób. Uelastycznienie warstwy sieciowej otwiera drogę do budowania bardziej zwinnych i odpornych na awarie systemów, które jednak w razie wystąpienia awarii będą zdolne do szybkiego, samodzielnego przywrócenia pełnej sprawności.